ένα μοναχικό βράδυ...

Παρότι τόσα χρόνια στο διαδίκτυο δεν είχα παρασυρθεί ακόμη από τη μανία τον blogs. Σαββάτο βράδυ σήμερα όμως και εξαιτίας της ερημιάς στο msn μου αποφάσισα να πολεμήσω τη μοναξιά μου με "δημιουργικό" τρόπο και επηρεασμένος απο το όμορφο blog μιάς φίλης που διάβαζα πριν,να φτιάξω το δικό μου δικτυακό ημερολόγιο. Ίσως δεν το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ,ίσως αραία νιώθωντας την αναγκή να εκφραστώ,ίσως μου γίνει συνήθεια,θα δείξει...
Καλή αρχή...Πάντοτε βρίκομαι σε συγχίση στην αρχή ενός γραπτού,δεν ξέρω από που να ξεκινήσω,πώς ακριβώς θα καταφέρω να αποτυπώσω συναισθήματα σε λέξεις. Θυμάμαι τα παλιά μου κείμενα σε τετράδια που το μελάνι στέγνωνε στο χέρι μου,άραγε πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος γραφής μου από τότε ? Ακόμη κ μέσα στη θλίψη μου έβρισκα χιούμορ, αυτοσαρκαζόμουν. Αισθάνομαι ότι το έχασα αυτό πλέον,τόση ώρα γράφω κ δε μου βγαίνει το παραμικρό αστείο.
Αισιόδοξος τρόπος να κάνεις την εισαγωγή σου πάντως,δε λέω,έχω ταλέντο στη μελαγχολία. Λέω να σταματήσω εδώ αυτή την αρχική δημοσίευση,ίσως συμπληρώσω σε λίγο κάποια πράγματα,αφού πρώτα περιεργαστώ τις δυνατότες κ τα χαρακτηριστικά του blog μου :D