:-)
Κάποια πράγματα βρίσκουν όμορφα το δρόμο τους,όπως πρέπει...Δείγμα ωριμότητας μιάς σχέσης ? Ιδιαιτερότητας ? Σωστής συνεννόησης ? Δείγμα πραγματικής φιλίας απλώς...
Σ'αγαπάω..ξέρεις εσύ ;-)
For my dreams i hold my life For wishes i behold my nights...
Κάποια πράγματα βρίσκουν όμορφα το δρόμο τους,όπως πρέπει...Δείγμα ωριμότητας μιάς σχέσης ? Ιδιαιτερότητας ? Σωστής συνεννόησης ? Δείγμα πραγματικής φιλίας απλώς...
Κυριακή μεσημέρι βόλτα στο Μεταξά. Δευτέρα μεσάνυχτα διώξιμο φίλων κ βόλτα στο Μητέρα. Τρίτη μεσάνυχτα διώξιμο φίλων κ βόλτα στο ΓΝΑ. Τετάρτη 8 το πρωϊ βόλτα στο Γερμανο εεεεεεεε στο Μεταξά και πάλι,θα είναι το στέκι μας από εδώ και πέρα εξάλλου. Σήμερα το απόγευμα απλή προγραμματισμένη επίσκεψη στο Μεταξά. Keep Walking...
Πώς να γράψω γιά άλλη μιά φορά εν μέσω μιάς ελεύθερης πτώσης ακόμη ? Θα βρω έδαφος να πατήσω πάλι? Για πόσο ακόμη θα πέφτω και πόσο αντέχει ο Πάνος ακόμη? Τι θα πει δεν είναι ακόμη καν 22,είναι νέος κ έχει δυνάμεις ? Μόνο οι στίχοι των Helloween μου έρχονται στο μυαλό:
Εδώ κ μία βδομάδα το δωμάτιο κ το αμάξι έχουν κατακλύστει από τους ήχους του A Matter of Life And Death. Τι να πω γιά το δίσκο,απλώς 2 λέξεις: IRON MAIDEN.
Ίσως να ακούγεται κάπως όμως με πιάνει ρίγη συγκίνησης κάθε φορά που βγάζουν καινούργιο δίσκο.Από την πρώτη ημέρα της ανακοίνωσης μέχρι τη μέρα που ανακοινώνεται το set-list και από τα πρώτα αποσμάσματα που ακούγονται εώς την κάθαρση κρατώντας το πολύτιμο cd στα χέρια μου με λαχτάρα μικρού παιδίου,η όλη διαδικάσια μου δίνει μοναδική ευχαρίστηση. Δεν είμαι υπερβολικός όμως,μεγάλωσα με αυτό το συγκρότημα,με τους ήχους τις μελωδίες κ τις δισολιές τους,από εκείνη τη μέρα κάπου στο 1996 που άκουσα γιά πρώτη φορά τον ύμνο Fear Of The Dark οι Maiden αποτέλεσαν το πρωταρχικό κομμάτι των μουσικών μου ακουσμάτων,έγιναν μέροςι της ζωής μου,των αυτιών μου κ της καθημερινότητας μου.
Σκέφτομαι ακόμη και τη μάνα μου που τόσες αντιρρήσεις είχε σε αυτά τα ακούσματα,αν ξαφνικά έπαυα να τα ακούω θα της έλειπαν! Αν κάπου βρισκόταν κ άκουγε ένα τραγούδι τους θα αναφωνούσε "Αχ αυτά ακούει κ ο γιός μου,είναι οι αγαπημένοι του". Έγιναν πιά κομμάτι όλου του σπιτίου!
Ο δίσκος είναι εξαιρετικός,όμως κάτι λείπει... Κοιτώντας το εξώφυλλο βλέπεις πολεμική θεματολογία, τανκς, στρατιώτες... Έλειπες εσύ. Μάζι τα πρωτοακούγαμε όλα, όπως τα ζούσαμε όλα απο μικροί μαζί.Στο ίδιο ντισκμαν κ στα ίδια ηχεία λατρέψαμε όλα αυτά τα τραγούδια μοιραζόμενοι τα ίδια ακουστικά κ τα ίδια συναισθήματα. Μαζί στηνόμασταν στο Metropolis περιμένοντας να φέρουν κάθε καινούργιο cd κ μαζί το λιώναμε προσέχοντας κάθε δευτερόλεπτο μουσικής,μιά σταματούσε ο ένας το cd "ΠΩΠΩ ΤΗ ΣΟΛΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ", μιά ο άλλος "Ω ΡΕ ΦΙΛΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΚΟΨΙΜΟ,ΤΙ ΓΡΑΨΑΝΕ ΠΑΛΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ". Τώρα έλειπες όμως η απούσια σου αισθητη, στενοχωριόμουν πολύ...Φορούσες κ εσύ το χακί της πολεμικής στολής που έχει το εξώφυλλο...Σαν κάτι να σήμαινε...Ήθελα να μην το ακούσω,να σε περιμένω αλλα δεν άντεξα. Για να εξιλεωθώ όμως στο πήρα δώρο και το έχω εδώ να σε περιμένει!
Στον ένα και μοναδικό....
UP THE FUCKING IRONS ! ! ! !
Eπιβάλλεται να δημοσιεύσω τους στίχους του τίτλου του blog. Dead Boy's Poem λοιπόν από τους αγαπημένους μου Nightwish,ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια που με εκφράζει απόλυτα...
Παρότι τόσα χρόνια στο διαδίκτυο δεν είχα παρασυρθεί ακόμη από τη μανία τον blogs. Σαββάτο βράδυ σήμερα όμως και εξαιτίας της ερημιάς στο msn μου αποφάσισα να πολεμήσω τη μοναξιά μου με "δημιουργικό" τρόπο και επηρεασμένος απο το όμορφο blog μιάς φίλης που διάβαζα πριν,να φτιάξω το δικό μου δικτυακό ημερολόγιο. Ίσως δεν το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ,ίσως αραία νιώθωντας την αναγκή να εκφραστώ,ίσως μου γίνει συνήθεια,θα δείξει...